مؤمن و مصيبت.
امام صادق(ع)¬ فرمود: هنگامي كه شخص به چهل سالگي برسد، خداوند او را از سه بيماري: ديوانگي، جذام و پيسي ايمن مي¬نمايد. و هنگامي كه به شصت سالگي رسيد، خداوند بازگشت به سوي خود را نصيبش مي¬سازد. و چون به هفتاد سالگي رسيد، آسمانيان او را دوست خواهند داشت. و زماني كه به هشتاد سالگي رسيد، خداوند دستور مي¬فرمايد: «كارهاي خوبش را نوشته و گناهانش را ننويسند. و هنگامي كه به نود سالگي رسيد، خداوند همه¬ی گناهان او را از اوّل تا آخر آمرزيده و نامش را به عنوان اسير خدا بر روي زمين ثبت مي¬گردد. (ثواب الاعمال، ص 407)
رسول خدا (ص)¬ فرمودند: يكي از راه¬هاي بزرگداشت خداوند احترام گذاشتن به پيرمرد مؤمن است. (ثواب الاعمال، ص 407)
معصوم(ع)¬ مي¬فرمايد: چون مؤمن تب كند گناهانش مانند برگ درخت مي¬ريزند، و اگر بر بسترش ناله كند، ناله¬ او تسبيح و فرياد او تهليل است. ثواب در رختخواب غلتيدن او ثواب كسي است، كه در راه خدا شمشير مي¬زند. (ثواب¬الاعمال, ص 413)
امام صادق¬(ع)¬ فرموده: شبی تب كفّاره¬ گناهان قبل و بعد است. (ثواب ¬الاعمال، ص 415)
امام صادق(ع)¬ فرمود: كسي¬كه مريض شود و بر آن صبر كند و شاكر باشد، كفّاره¬ی گناهان شصت سال او خواهد بود. (ثواب الاعمال، ص 415)
رسول خدا (ص)¬ فرمودند: كسي كه در راه خدا از بيماري عيادت نمايد، آن بيمار هر دعايي براي عيادت كننده كند، مستجاب مي¬شود. (ثواب الاعمال، ص 417)
رسول خدا(ص)¬ فرمودند: هنگامي كه مسلماني بيمار شود، خداوند همانند بهترين اعمالي را كه درحال سلامتي انجام مي¬داد، براي او مي¬نويسد، و همان¬گونه كه برگ درخت مي¬ريزد، گناهان او نيز مي¬ريزد. (ثواب الاعمال، ص 417)
اميرالمؤمنين(ع)¬ در باره¬ی بيماري كودك فرمودند: بيماري او كفّاره¬ گناهان پدر و مادر اوست. (ثواب الاعمال، ص 419)
رسول خدا(ص)¬ مي¬فرمايند: كسي كه مصيبت¬ديده¬اي را تسليت دهد، براي تسليت دهنده همانند پاداش مصيبت ديده خواهد بود. (ثواب¬الاعمال صدوق، ص 427)
امام صادق(ع)¬ فرمود: دختران حسنه¬ها و پسران نعمت¬هايند. در مقابل حسنه¬ها ثواب ¬دهند و در مقابل نعمت حساب كشند. (ثواب¬الاعمال، ص 433)
امام صادق (ع)¬ فرمود: مردي كه فرزندی را از دست دهد، براي او بهتر از هفتاد فرزند است¬كه پس از او باقي مانند و قائم آل محمّد را درك کند. (ثواب¬الاعمال، ص 423)
تحمّل سختىهاى عبادت
راه خدا پرستى و انجام وظايف دينی دشوارىهايى همراه خواهد داشت، چه از سوى طاغوتها كه مانع توجّه مردم به خدايند، چه از طرف بى¬دينان، كه دينداران را مسخره مىكنند، چه از سوى شيطان و نفس، كه تلاش در جهت بازداشتن انسان از عبادت دارند و چه از طرف زن و بچّه و هر عامل ديگری كه انسان را در عمل به عبادات مانع تراشى كنند.
انبيا در تبليغ دين و رساندن احکام دين به مردم آزارها متحمّل می-شدند. پيامبر اسلام(ص) و مؤمنان به او، چه ناراحتی¬ها متحمّل شدند؟ چه جنگ¬هايي بر آن¬ها تحميل شد و چه شهدايي در راه اسلام دادند؟ حضرت زينب (س) با آن¬همه مصيبتها و شهادتها كه ديده بود، باز هم در طول سفر كوفه و شام، نماز شب را ترك نكرد. امام خمينى قدس سره در آخرين شب عمر هم، در بيمارستان، دست از نمازهاى مستحب نكشيد.
امام على(ع) مىفرمايد: «لاتَسْتَوحِشُوا فى طَريق الْهُدىٰ لِقِلَّةِ اَهْلِهِ: در راه حق، بخاطر كمى افرادش، نهراسيد. (نهج البلاغه خطبه 192)